Serdecznie dosyć i bardzo istotne to by grecji czy scen 1837: Ludwig Brauns 1846: Johann Gottlieb Knauf 1859: Karl Gastell 1883: Heinrich Schweichler 1903: Paul Schmidt 1928: Gille 1943: Eichholz 1945: Zygmunt Zawartko 1946 Zdzisław Nasierowski 1947: Mieczaniec 1990: Stańczyk 1990: Grabowski 1998: Lemecha 2002 Jolanta Piotrowska 30 pażdziernika 1910 mieszkańcy Giżycka uroczyście poświęcili krzyż upamiętniający męczeńską śmierć Brunonawerfurtu. Rok wczesniej poświęcono pierwsząieście katolicką kaplicę. Krzyż zlokalizowano wzgórzu, którewiadomości współczesnych funkcjonuje jako,,Wzgórze Św. Brunona lokalnej tradycji miejsce przypuszczalnej śmierci misjonarzaego towarzyszy, ale także cel corocznej procesjiiejsce ekumenicznych spotkań chrześcijan zamieszkującychdwiedzających Mazuryen sposób katolicywangelicy uczciliiżycku 900-letnią rocznicę smierci św. brunonawerfurtu. Urodziłsię74a zamku Querfurt nieopodal Merseburga. Będąc spokrewnionym zdynastią Ludolfingów jużłodości zetknął sięesarzem Ottonem III. Za jegosprawą udał się do Rzymu, gdzie99łożył śluby zakonnerzyjął imięBonifacy. Kontakt ze środowiskiem benedyktyńskimwłaszczaw. Romualdem,fascynacja żywotem św. Wojciecha-Adalberta, wszystko to przesądziłostatnich10 latach jego życia001aangażował sięaproponowaną przez Bolesława Chrobrego ideę nowej misjirusach. Powstrzymany przez wybuch wojny Bolesławaz nowym cesarzem Henrykiem II, ale już jako metropolita misyjny, rozpoczyna swą działalność Węgrzech006otarł do Polski by wkrótce udać się Ruś, dwór Włodzimierza Wielkiegoadaniem podjęcia misji wśród Pieczyngów. dworze Chrobrego pojawił się ponownie zapewne już008 zamiarem urzeczywistnienia kontynuacyjnej misji św. Wojciechaego okresu pochodząjego trzy dzieła pisane: Żywot św. Wojciecha, List do cesarza Henryka IIywot Pięciu Braci Kamedułów. Św. Brunon stał się pierwszym znanym pisarzem,który nie tylko pisałolsce, aleworzyłolsce. To czyisją udał się ziemie Prusów, Luciców, czy też Jaćwież pozostanie zapewne tajemnicą dla kolejnych pokoleń historyków. Według relacji Wiperta, jedynego ocalałego uczestnika wyprawy św. Brunona, biskup8 jego towarzyszy zginęło męczeńską śmierciąarca 1009chrzciwszy uprzednio wodza Nethimera wraztoczeniem. Św. był rzecznikiemonsekwentnym realizatorem ottonowskiej wizji zjednoczonej Europy, pojednania między wschodniąachodnią cywilizacją, orędownikiem pokoju między narodami. Sam wniósł wielki wkładwangelizację narodówozwój kultury. Mimo upływu wieków to właśnie idea pojednania między narodami,między wschodemachodem, okazała się być najtrwalszym dziedzictwem św.Brunona. Wyrazem tego są szerokie rzesze uczestników corocznego Jarmarku św.Brunonaym też duchu mieszkańcy Giżyckauerfurtu rozwijają swoje partnerstwo, którego symbolicznym ukoronowaniem były wspólne obchody milenijne009.NAZWA MIASTAIERWSI MIESZKAŃCY GIŻYCKADMINISTRACJA MIASTADBUDOWA MIASTAozwój pierwotny miastazkolnictwołużba zdrowiaozwój kulturyądrawoegluga mazurskaRZEMYSŁIŻYCKUBRAZ SPOŁECZNO POLITYCZNY żródła historyczne podstawie książki Giżyckoziejów miastaowiatu Po wojnie nazywano Giżycko starą nazwą Lec. Kolejno wprowadzono nową nazwę Łoczanykoło sierpnia 1945 roku Łuczanyierpnia 1946 roku Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przy Ministrze Administracji Publicznej nadała miastu nad Niegocinem miano Giżycko. Nazwa powstała od nazwiska Gustawa Gizewiusza, pochodzącegoolskiego rodu Giżyckich. Nowa nazwa nie znalazła jednak uznania miejscowych władzpołeczeństwa. Wzbudziła dyskusję, spowodowała oficjalny protest Powiatowej Rady Narodowej, któraak nie wzbudziła swoim protestem żadnych zmian. Nazwa miasta „Giżycko” pozostała do dnia dzisiejszegoniach 278 października 1946 roku Komisja Ustalania Nazw Miejscowości ponownie zajęła się tą sprawą nazwy miastaamtym czasie rzecznikiem giżyckich władz był geograf prof. dr Stanisław Srokowski. Komisja jednak nawet nie chciała słyszećmianie. Wychodziłaałożenia, że nazwa Lec jest nazwą niemiecką, zaś Łuczany są nowotworemolskim nazewnictwem nic wspólnego nie mającym. Jest to bowiem przeróbka niemieckiej nazwy Loetzen Komisja stwierdziła, że„Pragnąc nadmiernie elementem niemieckim nasycone nazewnictwo geograficzne byłych Prus Wschodnich przynajmniej do pewnego stopnia spolszczyć, uchwaliła Komisja Ustalania Nazw Miejscowości zastąpić niektóre nazwy niemieckie nazwami polskimi Rozdział opracowano napodstawie materiałów: Wacław Koleśnik„Władze Jarosław Żagiel„Gospodarka komunalnaieszkaniowa oraz budownictwo miejskie Eugeniusz Węgrzyn,„Zdrowie Franciszek Sikora„Oświata Ponadto wykorzystano materiały Andrzeja Wakaraadeusza Willana zawarteonografii Giżycka opublikowanej966d nazwisk zasłużonych dla polskości Warmiakówazurów dla Leca utworzono nazwę Giżycko. Nazwie tej pod żadnym względem nic zarzucić nie można. Jest dobra pod względem językowym, utrwala pamięć jednegoych działaczy, którym polskość Mazur zawdzięczamy. Nie pomogło odwołanie do Prezydium Krajowej Rady Narodowej ani dotarcie przedstawicieli miasta do prezydenta Bolesława Bieruta.Ale do końca 1946 roku uparcie używanoiżycku nazwy Łuczany. Zachowała się onaianie Kanału Łuczańskaegolicy odchodzącej od kanałuierunku ul.Wojska Polskiego. Pierwszymi polskimi mieszkańcami miasta byli członkowie trzydziestoosobowej grupy, przybyłej do Giżyckautego 1945 roku wrazełnomocnikami Rządu Polskiego: Adamem Petolcemtanisławem Włodarskim. Grupę została skierowana przez Urząd Wojewódzkiiałymstoku. Celem jej było zorganizowanie władzy polskiejym rejonie. Skład grupy operacyjnej Henryk Olejniczak, mianowany kierownikiem inspektoratu wschodniego, który zamierzano utworzyćiżycku. Wśród przybyłych znajdował się ponadto Aleksander Żukowski, delegowanyelu zorganizowania Urzędu Ziemskiego jak również doktor medycyny Juchniewicz oraz dziesięciu milicjantów. Funkcję kwatermistrza grupy pełnił Eugeniusz Knoblauch. Członkowie grupy operacyjnej zajęli budynek mieszkalny przy jednejiżyckich ulicch sąsiedztwie lokowali się dalsi przybysze. Pamięć pierwszych mieszkańców utrwalonoazwie jednejiżyckich ulic, ulicy Pio-nierskiejniszczonym wojną mieście szczególnie dotkliwie odczuwano brak żywności. Ogromną rolę odgrywała organizowana rogu ulic Trauguttaionierskiej stołówka. Do lipca 1945 roku posiłki były bezpłatne. Stosunkowo szybko zlikwidowanoiżycku skutki wojnyastępnych latach powstał jednak nowy problem brak mieszkań. Rezerwyej dziedzinie wyczerpano już do 1950 roku. Podjęto więc prace nad odbudowąastępnie prawidłową rozbudową miasta, zgodnielanem zagospodarowania przestrzennego opracowanym przez miejscowych architektów. Odbudowa trwała do roku 1958rzebiegałailku etapach. Pierwszym było dopełnienie dzielnic zabudowy jednorodzinnej „Wilanóweromskiego. Następnie wzniesiono nowe budynki mieszkalneejonie ulic Słowiańskiej, Gdańskiej, Staszica, Sikorskiegoiśnie-wskiego. Dalszym etapem była odbudowa ulicy Warszawskiejlacu Grunwaldzkiego. Do roku 1960 oddano 38 budynków20 mieszkaniachatach sześćdziesiątych nowe budynki mieszkalne powstały wokół ulic Obrońców Stalingradu, Warszawskiej, Bohaterów Westerplatte. Stosowano nadal zabudowę plombową ulic Konarskiego, Gdańskiej, Armii Czerwonej. Równocześnie przystąpiono do planowania terenów zabudowy wielorodzinnej. ulicy Moniuszki powstało Osiedle Moniuszki Wśród wzniesionych do 1966 roku budynków mieszkalnych osiem pozostawałoestii rad narodowychym też okresie powstała spółdzielnia mieszkaniowa „Mamry która przekazała pierwszy budynek ulicy Kościuszkioku 1964. Początkowo mieszkańcy nie byli zainteresowani tym typem budownictwa, aleok później napływ członków do spółdzielni