Serdecznie dosyć i bardzo istotne to by grecji czy scen Państwową Szkołę Rybackąastępnych latach nazwęprawnienia szkoły kilkakrotnie zmieniano958 roku przekształcono jąięcioletnie technikum rybackie, które działało do roku 1961. Pier-wszym dyrektorem był Hejchel, pierwszy nauczycielowiecie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Aby zaspokoić potrzeby uczącej się młodzieży wybudowanoiżycku dwa nowe budynki szkolne, które oddano do użytkuatach 1963967oku szkolnym 1968 liczba uczniówzkołach podstawowych była najwyższaynosiła 3310975 roku działałoiżycku pięć ośmioklasowych szkół podstawowychym jedna specjalna, oraz szkoła podstawowa dla pracujących. Giżyckie szkoły odznaczały się zawsze dobrymi wynikami pracy dydaktyczno-wychowawczejatach sześćdziesiątych przodowały teżo nie tylkoojewództwie olsztyńskimóżnych dyscyplinach sportowych. Szczególnie dobre wyniki uzyskiwali uczniowie Szkoły Podstawowej nr łyżwiarstwie. Przy Szkole Podstawowej nrziałała klasa żeglarska, zajęcia prowadzonoiędzyszkolnym Wodnym Ośrodku Sportowym. Liceum ogólnokształcąceiżycku opuściło do 1975 roku 1766 absolwentówoku szkolnym 1975 uczyło sięej szkole, łącznieiceum dla pracujących, 818 osóbatach powojennych prowadziła klasę dla młodzieży miejscowego pochodzenia965 roku otrzymała imię jednegoajwiększych działaczy mazurskich, Wojciecha Kętrzyńskiego. to wyróżnienie zasłużyła rzetelną pracą. Kolejnymi dyrektorami szkoły byli Józef Czerniakowski, Sztrauch, Berta Sangowicz, Stasiun, Mateusz Gilewicz, Stanisław Gniazdkowski, Sobaniec, Zenon Stefański. Od 1965 roku funkcję tę pełnił Tuszkowskiastępnych latach szkoła nosiła miano Zespołu Szkół Ogólnokształcących. Obejmowała również liceum dla pracującychrednie studium administracyjno-prawne. Do najdłużej pracujących nauczycieli należeli Furazesława Jelec. Powstałe945 roku, wraz ze szkołą ćwiczeń, liceum pedagogiczneiżycku należało do placówek, które początkowo osiągały najlepsze wyniki nauczaniakali krajowej. poziomie szkoły odbiły się jednak niekorzystnie częste zmiany personalne950 roku dyrektorem liceum był Bolesław Wytrążekok później Wincenty Dworzańczyk po roku Ludwika Żagałkowicz, następnie Julian Rojewski954 roku wróciła stanowisko dyrektora Ludwika Żegałkowiczierowała szkołą do roku 1961. Kolejnym dyrektorem był Lucjan Drab, który po likwidacji liceum stanął czele Zespołu Elektrycznych Szkół Zawodowychwiązkurzekazaniem obowiązku kształcenia nauczycieli studium nauczycielskiemu wszystkie licea pedagogiczneięciżyckie, zostały zlikwidowane. Budynki po liceum otrzymał Zespół Elektrycznych Szkół Zawodowych. Zespół Elektrycznych Szkół Zawodowych obejmował975 roku następujące szkoły: pięcioletnie technikum elektryczne, trzyletnie technikum elektryczne dla absolwentów zasadniczych szkół zawodowych, liceum zawodowe elektryczne, zasadniczą szkołę zawodową elektryczną, zaoczne Technikum elektryczneomaturalne studium turystyczne. Wszystkie te szkoły miały 814 uczniów1 nauczycieli. Liczba absolwentów wynosiła 673ym 276 ukończyło pięcioletnie technikum elektryczne, 31 technikum elektryczne trzyletnie66 —zasadniczą szkołę zawodową. Powstał też drugi zespół szkół zawodowych, kształcący przyszłych praco-wników gospodarki komunalnej potrzeby miasta.Otrzymał on nowy obiekt wraznternatem. 350 uczniów uczyło sięedenastu oddziałach zdobywając zawódóżnych specjalnościach. Działał teżiżycku Zespół Szkół Rolniczych, obejmujący technikum wodno melioracyjne, zasadniczą szkołę melioracyjną, zasadniczą szkołę rybacką, trzyletnie technikum rolnicze dla absolwentów zasadniczych szkół rolniczych, pomaturalne studium melioracyjne. Dyrektorem tej szkoły był Zygmunt Jelec, najdłużej zaś pracowali: Alfons Jasiński, Józef Łaskarzewicz, Feliks Orlikranciszek Szymański oraz stanowisku administracyjnym Elżbieta Łuszczyńska. Wymienić też należy ofiarnego działaczaasłużonego pedagoga, Heichla. Był on dyrektorem technikum wodnomelioracyjnego przed stworzeniem Zespołu Szkół Rolniczych975 roku Giżycko miało pięć przedszkoliym trzy państwowewa przyzakładowe. Działał też Państwowy Dom Dziecka. Jego długoletnim dyrektorem był Ignacy Leszczako jego przejściu emeryturę Nina Piórkowska. Kolejnymi inspektorami szkolnymi byli: Paweł Chrzanowski, Kobiela, Mikołaj Czuczo, Eustachy Gryniewicz, Teodor Bryła, ponownie Eustachy Gryniewicz, Tadeusz Musiałek, Włodzimierz Żygas, Włodzimierz Pstrak, Jarosław Pindur, Zygmunt Glabas, ponownie Włodzimierz Żygas, Czesław Kajrysutym 1945 roku przybył do Giżycka pierwszy lekarz, dr Juchniewicz. Uruchomił ambulanszbę chorych jak również zorganizował szpital ogólny mający około 70 łóżekzpital zakaźny ze 150 łóżkami. Obydwa szpitale mieściły się ulicyajaudynkach pokoszarowycharcu 1946 roku dokonano przeprowadzki Dr Bolesław Żabko-Potopowiczoną zorganizowali poradnię dziecięcą. Dr Klasse zajęła się tworzeniem oddziału noworodkowo-dziecięcego przy miejscowym szpitalu. Dr Bogdan Sielicki urządził poradnię przeciw gruźliczą, pracując równocześnieoradni kolejowej. Dr Tomasz Krzywda działałzpitalu. Położna Jastrzębska zajęła się salą porodowądbierała porody nie tylko miejscu ale teżomach. Rozwijało się lecznictwo otwarte948 roku służba zdrowia uzyskała budynek mieszkalny ulicy Warszawskiej zaadaptowany przychodnię obwodową. Przeniesionoudynku szpitalnego poradnie: ogólną, dziecięcą, kobiecą, dentystyczną,przeciwgruźliczą, chirurgicznąipcu 1945 roku wybuchłaieście epidemia tyfusu. Panowała malaria, błonica, szkarlatyna, szerzyły się choroby weneryczne. Sytuację epidemiczną pogarszał zwiększający się ruch ludnościistopadzie tegoż roku powołano Powiatową Kolumnę Sanitarną jako terenowy oddział Nadzwyczajnego Komisariatu do Walkipidemiami. Kolumna zatrudniała trzech pracowników-kontrolerów: Eugenię Kawczyńską, Janinę Listopadzkąako kierownika Mieczysława Kawczyńskiego. Przemierzali oni pieszo dziesiątki kilometrów, organizując punkty odświerzbiania, prowadząc dezynfekcję, dezynsekcję, deratyzację, szczepienia ochronne, organizując transport chorych do szpitala. Zorganizowano teżierwszych powojennych latach Dom Opieki Społecznej, który mieścił się początkowo ulicy Konarskiego. Znajdowałyim schronienie osoby samotne, pozbawione środków do życia. Dom ten przeniesiono949 roku do budynku ulicy Warszawskiej 37. Miał on 140 miejscoku 1952 przekształcono go Państwowy Dom Rencistyaju 1945 roku pomocnik aptekarski, Stanisław Pawłowski, założyłiżycku aptekę opierając się lekach wybranychruzów dwóch zniszczonych aptek niemieckich. Pod koniec roku przybył do Giżyckauwałk magister farmacji, Piotr Pietkiewicz, który przywiózłłasnej, zniszczonejzasie działań wojennych apteki pewną ilość lekówrodków opatrunkowych946 roku Piotr Pietkiewicztanisław Pawłowski otrzymali przy placu Grunwaldzkim pomieszczenie aptekę Po przeprowadzeniu adaptacji budynku powstała pierwsza giżycka apteka „Pod Jeleniemzasem apteka „Pod Jeleniem” otrzymała nowy lokal ulicy Warszawskiejtała się apteką nrrowadziła ją od 1954 roku mgr Aniela Kadłubowska. W1967 roku uruchomiono aptekę leków gotowych nr 54 ulicy Warszawskiejoku 1949 zorganizowanoiżycku Stację Pogotowia Ratunkowego, która obejmowała początkowo kilka powiatówysponowała jedną karetką. Wśród dyrektorów szpitala wymienić należy doktora Leona Załuckiego, który pełnił swą funkcję od oraz jego następcę, doktora Czerwińskiego. Szpitalem kierowałatach 1964, kiedy właśnie trwała rozbudowaodernizacja placówki. Równocześnie rozbudowywano lecznictwo otwarte, rozszerzano działalność przychodni obwodowej953 roku zorganizowano protezownię dentystyczną, która obsługiwała cały powiat giżyckio raz powiaty sąsiednie: węgorzewski, mrągowskiiskupieckiastępnych latach powstały dalsze