I kameralne zarazem chociaż rozmowy gdy wraz przyzwyczaili nas przygodówka podróż Po słońce południa. balach kapitańskich tańczyłaelchiorem Wańkowiczem Zahaczyliarokko, więc byłyielbłądyóżowe mrożone wino, które tak cudownie szło do głowy. Po powrocie zdała do Szkoły Nauk Politycznych Wydział Polityczny, Szkoła mieściła się przy Rejelena Deskur od roku 1931 była jej słuchaczką rzeczywistą Dyrektorem Szkoły był wtedy dr Reymanziekanem Wydziału Politycznego dr Makowski. Szkoła miała przygotowywać kadry dla dyplomacjidministracjila Deskuremestrze letnim 1932 dostała czwórkę egzaminiekonomii politycznejym samym semestrze zdawała historię dyplomacji ogólną teorię prawa tylko trójkęemestrze letnim 1932 zdawała prawo narodóweografię polityczną Profesor doktor Oskar Halecki wykładał Europę współczesną- dostała piątkę. Zaczęła też żyć życiem innych studentów uczelni warszawskich. Było to barwne życie korporacji. Jej brat Deskur, student Szkoły Głównej Handlowejiczni znajomi byli członkami Korporacji Akademickiej Arkonia. Co rokuniuutego odbywał sięesursie Kupieckiej przy ul Senatorskiej tradycyjny bal karnawałowy duże wydarzenieyciu młodzieży warszawskiej. Co pewien czas odbywały się też kwaterze Korporacji wieczornice taneczne. Do upadłego tańczyła więc mazurarowadzonego walca, bawiąc się znakomicie. Może już wtedy zwróciła uwagę Mirka Ostromęckiego, też Arkona, opromienionego sławą przywódcy strajków studentów Politechniki Warszawskiejrzewodniczącego Porozumienia Bratnich Pomocy Uczelni Warszawskich. Wydawało się, że on przed sobą karierę polityczną, miała być dyplomatką. Perspektywa jasnarosta. Mirosław Ostromęcki mieszkał przy Hożej Jego ojciec Michał był inżynierem, matka Annaumińskich pochodziłaiemi płockiej. Więc znów wszystko odbywało sięentrum Warszawy, dodatek prawie tym samym podwórku. 28 marca 1936la Deskur otrzymała legitymację członkowską nr 171 Stowarzyszenia Absolwentów Szkoły Nauk Politycznycha dwa kwartały 1935apłaciła składkęysokościł. Ogromne pieniądze. Mirek współpracował wtedyamienia Bratnich Pomocy Uczelni Warszawskichułkownikiem Tomaszewskim nad powołaniem Legii Akademickiej. Ala odrzuciła propozycję posady sekretarkiydziale konsularnym przy Poselstwie Polskimernieozpoczęła pracęyrekcji Lasów Państwowych. Popołudniami jeździli rowerowe wycieczki nad Wisłę Wał Miedzeszyński. Aż nadszedł wrzesień 1939a beztroskieozpolitykowane centrum Warszawy zaczęły się sypać bomby. Potem nastąpiło oblężenie. Ala Deskur, jako sanitariuszka, pracujezpitalu Ujazdowskim. Dźwiga garyupą, opatruje żołnierzy. Ranni czepiają się jej fartucha prosząc: Siostro, niech siostra wyśle ten list. Siostra dobrą rękę, pewno dojdzie Panienkaobrego domuentrum Warszawy, wychowanaradycyjnych wartościach zaczyna się sprawdzaćiężkich warunkach. Był to początek miała się potem sprawdzić wielokrotniearunkach jeszcze cięższych. Mirek rzuca sięir pracy konspiracyjnej. 15 lipca 1940marł ojciec Jeszczekresie żałoby, 28 grudnia tegoż rokuościele Św. Aleksandra Pl. Trzech Krzyży odbył się ślub Aliirka. Warunki były konspiracyjne, nie wiedzieli, czy wszystkichościoła nie wygarnie gestapo. Zamieszkali ul. Filtrowejotem obok Solariego gdzie 15 listopada 1942rodził się syn Andrzej. Ale gestapo szło tropem Mirka. Mało mieszkaomu, zmienia nazwisko, adresy. Życie codzienne nieraz komplikuje się dramatycznie. 15 lipca 1944 Ala urodziła córeczkę Anię. Dwa tygodnie potem wybucha powstanie. Ulica Filtrowa jużierwszych dniach walk zostaje zajęta przez pozostającełużbie niemieckiej rosyjskie oddziały brygady Kamińskiego. Ze spaceruziećmi, tak jak staławutygodniowym niemowlęciem rękuałym Andrzejkiem Ala zostaje popędzona Zieleniak obóz przejściowy dla ludności cywilnej. Jeszcze jej ściągnęli pierścionkiąk. Nie miała pokarmu. Zieleniaku niemowlę ssie kostki cukru owinięte jakąś szmatką. Ludzie dookoła jedzą trawę. Przyjechała jednak komisja niemieckiego Czerwonego Krzyża. Kobietyziećmi wypuszczali. Udało się wyjśćotrzećezpieczne miejsce. Szeligi pod Warszawą były majątkiem Jadwigiładysława Olizarów przyjaciół jeszcze sprzed wojny. Mirek walczyłowstaniu. Po jego upadku, zupełnie przypadkowo pojawił się pewnego dniaych samych Szeligach. Byli więc znów razemusieli myśleć co dalej. Alę ciągnęło do rodziny do Sancygniowa. Zresztą gdzie mieli się podziaćancygniowie wylądowali pod koniec roku 1944, jadąc jakimś nie ogrzewanym transportem kolejowym. 15 stycznia 1945ieczorem wzgórza nad Sancygniowem zaroiły sięeszła Armia Czerwona. Pomieszczikiieżeńcy musieli opuścić pałac. Poszła do sowieckiego pułkownikaowiedziała, że potrzebuje mleka dla dzieci. To weź sobie krowę odpowiedział. Nie bardzo wiedziała coą krową zrobić. Ale mleko dla dzieci było. Kolejna ucieczka, jakieś wiejskie chałupy, pokoikiechowie. Mirek znów ruszył konspiracyjnym szlakiem. Gdzie się udać? Pomyślała, że może jakoś się urządzi Ziemiach Odzyskanych lipcu 1945jawili się we Wrocławiu. Wokół zgliszcza, szabrownicy, pustka. Administracja polska dopiero się organizuje, ale udało się jej uzyskać przydział niezbyt zrujnowany domzielnicy zwanej Bischofswalde Najmuje jakieś niemieckie złote rączkirzy pomocy tegoż Herr Ortnera doprowadza dom do stanu używalnościiędzyczasie dowiaduje się, że Mirek został aresztowany przez UB. Odtąd dzieli czas pomiędzy domem we Wrocławiuodróże do Warszawy, Lublinarakowa. Dzieci często pozostają pod opiekąbabciiemki, która nazywała się Frau Podróże pociągamiowybijanymi szybami. Ala dociera wszędzie nawet do Dyrektora Departamentu Śledczego MBP płk. Różańskiegoderza pięściąiurko.